Şu yalçın dağları aşar gidersin
Bilmez menzilde şaşar gidersin
Kaynayan kazanda taşar gidersin
Kime sevdalandın, bilmezsin gönül!
Kapanan yareni bir daha açma
Görmediğin elin badesin içme
İçilmez badeyle kendinden geçme
Kime aşık oldun, bilmezsin gönül!
Bilmediğin gölde dalar çıkarsın
Yarı yolda kalır, candan bıraksın
Menzilin göremez, canlar yakarsın
Kime sevdalandın, bilmezsin gönül!
Karşına aşılmaz derya çıkarsa
Sel olur gönül kendini yıkarsa
Aşkın badeleri boşa akarsa
Kime aşık oldun, bilmezsin gönül!
Lal olur konuşmaz, tutulur dilin
Bir daha elimi tutamaz elin
Soldurur bahçende, kurutur gülün
Kime sevdalandın bilmezsin gönül!
Azmi’nin bağında yeşersen, açsan
Aşkın badesini gönülden içsen
Yürekten sevip de kendinden geçsen
Kime aşık oldun, bilmezsin gönül.