BİR GOFRETİK HİKAYESİ

 Çocukluğumuzda annemiz köyün diğer  kadınlarıyla çarşıya giderken biz de onların peşlerine takılırdık. 
Bizi kendilerine pek ayak bağı etmek istemeseler de biraz ağlayıp sızlayıp yerlere yatınca mecburen götürüyorlardı.
Çarşıda pazarda işler hallefildikten sonra köylü kadınlar en son gofretik dedikleri dükkana uğrar, oradan un, şeker, yağ gibi temel gıda maddelerini alırlardı. O zamanlar bizim dilimizde de hep nu gofretik kelimesi vardı.
Annen nerede? Gofretiğe gitti. Şekeri nereden aldın? Gofretikten aldım. Çayı nereden alayım? 
Gofretikten al, orada daha uygun, gibi konuşmaları sıkça duyardık. 
Yıllar geçti. Özellikle son yıllarda yaygınlaşan TRım Kredi Kooperatiflerini görünce aslında bizim gofretik dediğimiz şeyin kooperatif olduğunu anladım. Demek ki gofratik kelimesi telaffuz olarak daha kolay olduğu için tercih ediliyordu. Belki de Fransızca bir kelime olan kooperatif yerine bizim uydurduğumuz gofretik kelimesini kullanmak daha yerinde olurdu.
Son yıllarda zincir marketler fiyat artışlarıyla  sıkça gündeme gelince düşündüğüm ilk şey, bu kooperatiflerin saha ucuza ümüğünü getirip insanların oradan daha kolay alışveriş yapmalarını sağlamaktı. Böylelikle diğer zincir marketler de otomatikmen indirime giderler diye düşündüm. Çünkü bizim Çocukluğumuzda böyleydi. Gofretik demek ucuzluk demekti.
Ama görüyoruz ki maalesef o da diğer marketler zincirine kapılıp gitmiş. Galiba gofretik olmakla kooperatif olmak başka başka şeyler.