Bir er, üstü başı kan-revandır.
Kopmaya ramak kalan koluyla gelir.
Üstü başı kan revan; sanki kan denizinden çıkmıştır.
Hüseyin'e süngüsünü uzatır:
“Bundan sonra bu koldan fayda gelmez!
Al, kes Hüseyin kardeş, bu kolu!” der.
“Kes de kurtar beni ağırlığından!”
Hüseyin, titrer; elleriyle yüzünü kapatır:
“Yapamam bunu ben! Bana teklif etme bunu!” der.
Yaralı kolunu taşımaktan bıkan asker
Süngüsünü sağlam eline,
Sallanan kolunu ayağının altına alır.
Gerdirir ve kendi eliyle kendi kolunu keser.
Hüseyin'dir bu:
“Düşmana gönderelim” der. “Bu senin kolunu!”
Bir Türk evladı, nasıl müdafaa etmiştir vatanını
Anlasın” der “düşman bunu!”
…
Onların Vatana, bayrağa, Kur'an'a
Ve özgürlüğe olan katıksız aşkları,
Almıştı bedenlerinden acılarını.
Seyit Onbaşıdır:
Son mermiyi topun namlusuna süren...
Mermi ki; 214 okkadır ve topun dürbünü bozuktur.
Mermi ki, besmele ile ateşlenir ateşlenmez
Tam isabetle düşer düşman gemisinin kalbine.
Çanakkale Boğazının mavi suları
Ateş kızılına boyanır bir top mermisiyle.
Tutuşup yanar onlarca gemi
Dev boyu ateşlerin içinde…
…
Seslenir Mustafa Kemal Conkbayırı'ndan:
“Gözünüz aydın analar, bacılar, kardeşler!
Masallarda kaldı yedi başlı ejderler,
Masallarda kaldı bir yudumda
Adam yutan devler.
İnancımız ve aşkımız kazandı savaşı.
Yumruğumuz sadece düşmanı değil,
Çağları yıktı!”
…
Bunca mücadeleden sonra
Türk Milletinin Çanakkale başarısı,
Kuşaklar boyu saygıyla okunacak soylu bir destan olur!
…
Şimdi sesleniyorum:
Yurdumun aziz Öğretmenlerine, aziz tarihçilerine!
Bu destanı evlatlarımıza her anlatışımızda
Yüreğimizden göklerin katına kelimeler kanatlanmalı.
Tam; 255 bin şehit... 255 bin hikâye.
72 bin yaralı, 72 bin roman yazılmalı tarihe...
90 bin hasta, 205 bin kayıp.
Her birinin öyküsü olmalı…
Bir değil, iki değil, üç değil
Tam 255 bin destan yazılmalı…
Ve bizi yutmaya gelen düşman askerleri
Çanakkale topraklarında bize emanet...
…
Ey Çanakkale!
Onca yiğit Hakk'a yürüdü sende,
Hicranlı gözyaşlarınla deryalara uzanıyorsun…
Ey Çanakkale, neden göklere şahlanmıyorsun?
Sevinç gözyaşlarıyla kanatlan, Çanakkale!
Müjdeler götür toprağından Hakk'ın Peygamberine
Selam götür; göğsünden vurulan yiğitlere!
'Hey yiğitler, kanınız boşa akmadı!' de!
'Bir nesil filizleniyor, kanınızın aktığı topraklardan!' de!
Her 18 Martta acı hatıralarını tazeleyip
Gözyaşları döken analar var, nineler var Çanakkale!
Haydi, onlarla birlikte bulut ol!
