DAĞLAR

 
Bana göre değildi kıyılarda yaşamak
Hep dalgaların ortasına demir attım
Kıyılarda hep durgun sular vardı oysa
İnadına tuzlu suların koynunda yattım.
              
Zamansız fırtınalar taşıdım gözlerimde
Gözlerime bakanlar hep şiir sandılar
Mutluluk şarkısı hiç söylemedim ben
Fırtınanın uğultusunu fısıldadım geceye
Yağmur sonrası gökkuşağı vardı gözlerimde
Güneşin sahte gülüşüne ne çabuk kandılar.
                     
Kaç balıkçı kayığında kaç gece sabahladım?
Bir tek yakamozlar vardı beni anlayan
Sabah kim çalıyordu yakamozlarımı?
Yoksa onlar mı terk ediyordu acılarımı?

Ben umuda kürek çeken gönüllü bir forsaydım
Hayallerimden vurulmuştum paslı zincirlere
Sonunu bilmediğim denizlere hesapsızca daldım
Beni çağıran denizyıldızları vardı, görseydim
Kumdan kuleler yapar mıydım kendime?

Okyanuslar o kadar büyük değilmiş meğer
Büyük olsa taşımaz mıydı hiç hayallerimi?
Düşlerimi alabora eder miydi metcezirler
Yürek yangınımın sönmeyeceğini bile bile?

Kaç buzdağı erittim nefesimin buğusunda?
Asıl dağlar hep derinlerdeymiş, bilemedim
Gözlerimdeki gökkuşağını gördü herkes
İçimdeki dağ'ları kimseye diyemedim…