Ödülüm var benim dert yarışında
Gözümün yaşları her karışında
Giderim koşarak çağırışında
Yine güldürmedin yüzümü benim.
Senin misafirin değil miyim ben?
Dertlerin sınırsız yüklersin, neden?
İnan, dayanmıyor, yorgundur beden
Neden güldürmezsin yüzümü benim?
Dert ile zulümler peş peşe gelir
Mutluluğa koşsam tutmadan alır
Armağanım deyip çileyi verir
Bir türlü güldürmezsin yüzümü benim.
Toprağında bitmez ektiğim tohum
Bütün emeğim ile yaptım da bakım
Böyle gider ise alırsın ahım
Niçin güldürmezsin yüzümü benim?
Azmi’yim türabım senin izinde
İki damla yaş olsaydım gözünde
Birazcık merhamet yokmuş özünde
Neden güldürmezsin yüzümü benim?