Düğün Gecesi

Adana İmam Hatip Okulu´nda öğ­ren­ci iken ar­ka­daş­la­rın ha­zır­la­dı­ğı ge­ce­de ha­fif­ten gelen ney sesi eş­li­ğin­de ses­len­di­ri­len ?Ya Haz­re­ti Mev­lâ­na!? nağ­me­si halâ ku­lak­la­rım­da­dır.

Mev­lâ­na´dan söz edi­yo­rum. Tam adıy­la, Mev­lâ­na Ce­la­led­din-i Rumî, sa­de­ce Müs­lü­man­la­rın değil dün­ya­nın saygı duy­du­ğu bir sevgi ve hoş­gö­rü ön­de­ri­dir.

Bugün Af­ga­nis­tan sı­nır­la­rı için­de olan Ho­ra­san´ın Belh şeh­rin­de 1207 yı­lın­da dün­ya­ya gel­miş­tir. Bir süre sonra aile­siy­le bir­lik­te Ana­do­lu´ya geç­miş ve La­ren­de´ye (bu­gün­kü Ka­ra­man) yer­leş­miş­ler­dir. Sel­çuk­lu Sul­ta­nı Ala­ad­din Key­ku­bat´ın da­ve­ti üze­ri­ne 1228´de Konya´ya gel­miş ve 1273 yı­lın­da ölün­ce­ye kadar orada ya­şa­mış­tır. Onun ?Düğün Ge­ce­si? (Şeb-i Arus) de­di­ği ölüm yıl­dö­nü­mün­de her yıl Konya´da Mev­lâ­na´yı anma tö­re­ni ya­pıl­mak­ta­dır.

İlçe­miz Koz­luk Fen Li­se­si de bu sene Mevl´ana´yı anma ge­ce­si dü­zen­le­di. Son 35 yıl için­de Terme´de ilk defa Mev­lâ­na´yı anma tö­re­ni ya­pıl­dı­ğı­na şahit olu­yo­rum. Ben de da­vet­liy­dim. Terme Bilgi Ga­ze­te­si sa­hi­bi Dilek Şen­türk, yazı aile­si ola­rak biz­le­ri Koz­luk Fen Li­se­si´ne gö­tür­me ne­za­ke­tin­de bu­lun­du. Biz de bu gü­zel­lik­ten na­si­bi­mi­zi alma fır­sa­tı bul­duk.

İmam Hatip Li­se­si öğ­ren­ci­si Rahim Kök­ten´in Ku­ran-ı Kerim ti­la­ve­tiy­le baş­la­yan ge­ce­de, Mu­ham­med Ali Atik, et­ki­le­yi­ci se­siy­le kalp­le­re hitap eden ilâ­hi­ler ses­len­dir­di. İmam Hatip Or­ta­oku­lu öğ­ren­ci­le­ri­nin sema gös­te­ri­si de se­yir­ci­ler ta­ra­fın­dan il­giy­le takip edil­di. Sa­lon­da bu­lu­nan­la­rın bir­ço­ğu belki de bir sema gös­te­ri­si­ni ilk defa canlı ola­rak sey­re­di­yor­lar­dı. Güzel bir gece oldu. Görev alan­la­rı teb­rik edi­yor, emeği ge­çen­le­re de te­şek­kür edi­yo­rum.

Mev­lâ­na´da insan, ha­ya­tın mer­ke­zi­ne ko­nul­muş­tur. Mev­le­vi­lik­te insan son de­re­ce de­ğer­li­dir. Bu ba­kım­dan Mev­lâ­na´ya göre, ?âlem­den mak­sat in­san­dır.?

Mev­lâ­na´nın en önem­li eseri, 25.000 be­yit­ten olu­şan Mes­ne­vi´dir. O, Mes­ne­vî´ye;

?Biş­nev in ney çun şi­ka­yet mî kuned,

Ez cü­da­yı ha hi­ka­yet mî kuned? di­ye­rek baş­lar.

Ne de­mek­tir bu?

?Dinle ney­den, nasıl şi­ka­yet edi­yor?

Ay­rı­lık­la­rı nasıl hi­ka­ye edi­yor??

Son­ra­sın­da da ney´in şi­ka­ye­ti­nin se­be­bi­ni açık­lı­yor:

?Beni ka­mış­lık­tan kes­tik­le­rin­den beri, fer­ya­dım­dan kadın erken her­kes in­le­mek­te­dir.?

Mev­lâ­na in­sa­nı, kamış ör­ne­ği ile an­lat­mış­tır. Ney´in aslı ka­mış­tır. Kamış, va­ta­nı olan saz­lık­tan ke­sil­miş ve va­ta­nın­dan uzak­laş­tı­rıl­mış­tır. Onun için fer­yad u figan et­mek­te­dir. İnsan da tıpkı ney gibi va­ta­nın­dan uzak kal­dı­ğı için ağ­la­mak­ta­dır. İnsa­nın asıl va­ta­nı ise cen­net­tir, Ya­ra­tı­cı­sı­nın ya­nı­dır.

Bu yüz­den Mev­lâ­na, ölüm ge­ce­si­ne ?Şeb-i Arus? yani ?Düğün Ge­ce­si? adını ver­miş­tir.

Sev­gi­li­ler dü­ğün­le bir­bir­le­ri­ne ka­vu­şur. İnsa­noğ­lu da ölüm­le sev­gi­li­ye, yani Allah´a ka­vu­şur. İşte Mev­lâ­na´nın sö­zü­nü et­ti­ği aşk budur. Bu aşk, Allah aş­kı­dır, Allah sev­gi­si­dir.

Mev­lâ­na, makam, mevki, ırk, dil, renk farkı gö­zet­me­den bütün in­san­lı­ğa değer verir. Ona göre, en kötü insan bile ba­ğış­lan­ma­ya ve sev­gi­ye la­yık­tır. Bunun için­dir ki onun;

?Gene gel, gene. Ne olur­san ol gel.

İster kafir ol, ister me­cu­sî.

Yüz kere töv­be­ni boz­muş olsan da gel.

Bu­ra­sı umut­suz­luk ka­pı­sı değil? di­ze­le­ri in­sa­na ver­di­ği de­ğe­ri gös­ter­mek­te­dir.

Lakin ba­zı­la­rı Mev­lâ­na´nın bu ça­ğı­rı­sı­nı yan­lış yo­rum­la­mak­ta ve ?Mev­lâ­na için put­pe­rest de Müs­lü­man da bir­dir? de­mek­te­dir­ler. Hayır, öyle değil. O, ?Vak­tiy­le kafir olsan da, put­pe­rest olsan da, şimdi piş­man ol­muş­san ve ger­çe­ği bul­muş­san gel? de­mek­te­dir.

Sö­zü­mü Mev­lâ­na´nın bi­li­nen öğüt­le­ri ile bi­ti­ri­yo­rum:

?Şef­kat ve mer­ha­met­te güneş gibi ol,

Baş­ka­la­rı­nın ku­su­ru­nu ört­me­de gece gibi ol,

Ya ol­du­ğun gibi görün, ya gö­rün­dü­ğün gibi ol.?