Hayatta ulaşabileceğimiz en büyük ödül, gerçek bir dost kazanmaktır. Gerçek dostla-rımız yanımızda olmadıktan sonra ne kadar mal mülk elde edersek edelim gerçekte yine fakir sayılırız.
Bazen bir dostumuzun yüzümüze gülmesi dünyadaki bütün servetlerden daha büyük bir nimettir bizim için. Bize doğru uzanan sıcacık bir el, en pahalı şöminelerin bile ısıtamayacağı kadar güzel ısıtır içimizi. Paranın satın alamayacağı şeyleri elde etmek içten bile değildir.
Küçük bir kulübede bile yaşasanız her sabah size selam veren, ekmeğinizi bölüşen dalgalara karşı bir bardak demli çayınızı tatlı sohbetinize katık yaptığınız dostlarınız varsa neyleyeceksiniz malı mülkü?
Gökdelenleriniz olsa insanlar size ulaşmak ve selam vermek için kat kat yukarı çıkmak zorunda kaldıklarında size ulaşsalar bile asık suratlı sekreteriniz , “Randevunuz var mı?” diye sorduğunda umutsuzca geri dönerlerse ne işe yaradı o zenginlik! Muhabbet etmek, selam vermek, hal hatır sormak için randevu almak mı? Ne menem şeydir şu zenginlik! Dost yürek-leri birleştirmek yerine birbirinden uzaklaştırıyorsa olmasın ne çıkar!
Fakir ama gönlü zengin gerçek dostlarınız…
Ne büyük bir zenginliktir onlar. Dostlar varsa her şeyiniz var demektir. Zamanı geldi-ğinde mal mülk insanı terk eder ama dostlar, öldükten sonra bile Fatihalarla hatırlamaya de-vam edecektir sizi.
Gerçek dostlar birbirini hiç görmese de kalpten kalbe sağlam bir köprü kurabilirler. Önemli olan kalplerin birlikte olmasıdır.