Çeşmenin başına vardığım anda
Yeni ay yüzünü sararmış gördüm
Başını kaldırıp da bakmadın bana
Oysa ben yoluna ömrümü koydum.
Isparta’dan gelen gül kokusuna
Kurbanım yarim lifine, dokusuna
Durup bakamadım yaka takısına
Bronz olayım, tak yüreğim kapısına!
Azmayı da deli gönül bırak, azmayı
Kimden öğrendin acı kader yazmayı?
Unutma dersen aşka kabir kazmayı
Ayıplama, diyarda abdalca gezmeyi!
Ömürde uzanıp giden o tren yolları
Karşılıksız aşk büktü beli, kırdı kolları
El ele görsem de kıskanamam onları
Ah etmem sevgine, sağ olsun canları
Yazık oldu bunca sevgi bunca emek
Ömrüm harcadım, yetmedi demek
Kuruyan sevgine can suyu vermek
Mümkün değilse artık gitmem gerek
