HAYAL ŞEHRİN ÇOCUKLARI

Son defa resmini öptüğümde,
Kavaklar gün boyu gölgeye durmuştu
Kuşlar yuvasına çekilmiş etraf bomboştu.
Müezzin akşam ezanını okuyordu.
Aziz Allah deyip kendime geldim.
Açık penceremden
Gözlerim karşı mezar taşına takılmıştı
Resmin elimde, elim resminde
Elemler içime olta olta takılmıştı.
Hayal şehrin çocukları çoktan uykuya dalmıştı.
Kaçının resmi kalmıştı ellerde?
Kaçının resmi kalmıştı sevdiklerinde?
Kaçı öpülmüştü bu akşam yalnızlığında?
Kaç “Fatiha” okunmuştu ruhlarına?
Kaç sevgili anmıştı onları
Bu akşam ezanından sonra
Son defa fotoğrafını öptüğümde
Karanlıklar çöktü içime