Benim bahçeme de gülün dikseler
Zamanlı varıp vefa suyu dökseler
Tomurcuklanıp açsalar da güllerin
Seven canlar gelip de onu derseler.
Adın gibi kalbin de güzeldi, bilinmedin
Yokluk ve celaletle savaşıp yenilmedin
Göçüp gittin sessizce yalan dünyadan
Biraderinin gönlündesin asla silinmezsin
Bulasın huzurla dolu saadet kutusunu
Görmeyesin oralarda azabın kötüsünü
Kardeşin de yitirdi bak dostların iyisini
Gönülde yerin boş bulsam da yenisini.
Ektiğin tohumlar, uzayıp da boylansın
Yiğitlerimiz öle, namları kala söylensin
Kader böyle imiş, Mustafa’m neylesin
Fani dünya biraz da kalanlar eğlensin.
