Rahmet ve merhamet ayı Ramazan'da çok şükür, son haftaya geldik. Rabbim sağlık ve afiyetle tamamlamayı ve güzellikle bayrama ulaşmayı nasip etsin.
Şair Ali Rıza Akınet bir şiirinde,
“Sayılı günler tükendi/ Yolun sonu görünüyor” demiş.
Biz yolun sonu nerede bitiyor, bilemeyiz. Lâkin yaşadığımız şu dünyada iyi biliyoruz ki sayılı günler gelir geçer. Önemli olan o günleri iyi değerlendirmektir.
Orucumuzu tutmaya, elimizden geldiğince ibadetlerimizi yapmaya gayret ettik. Ancak biliyoruz ki, ibadetler tek başına bizi selâmete ulaştırmaya yetmez. Hele de kuru kuruya ibadet, hele de gösteriş için yapılan ibadet! Öyle olmasaydı Allah (CC) Maun Suresinde, “Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki, onlar namazlarını ciddiye almazlar. Onlar (namazlarıyla) gösteriş yaparlar” buyurmazdı?
Elbette namaz önemlidir, elbette ibadetler önemlidir. Biz “Namaz dinin direğidir” düsturunu kabul ediyoruz. Lâkin insanlara ve canlılara karşı davranışlar da kişinin konumunu belirleyecektir.
Salih amel her zaman makbuldür. Özellikle şu mübarek Ramazan ayında daha da değerlidir. Faydalı bir davranışta bulunmamışsak, birinin gönlüne dokunamamışsak, Ramazan gelmiş geçmiş, ne manası var?
Bir Azeri kızın güzel şivesiyle okuduğu 'Ne manası var?' şiirini, şu Ramazan günlerine uygun gördüğüm için paylaşmak istedim. Bu şiir, hocalara sorulan pek soruya da cevap niteliği taşıyor.
“NE MANASI VAR?
Merhamet duygusu sende yok ise,
Tuttuğun orucun ne manası var?
Sofrada yoksula yerin yok ise,
Bir ay aç kalmanın ne manası var?
Terazin çekerken eğri çekerse,
Dilin zehir olup kalp incitirse,
Elin rüşvet alıp, rüşvet verirse,
Kıldığın namazın ne manası var?
Yalandan ant içip alver edenler,
Allah'tan habersiz yolda gidenler,
Haksızı alıp haklı edenler,
O hacca gitmenin ne manası var?
Haram paralarla villa dikenler,
Yetimin hakkını bölüp yiyenler,
Şer atıp birini bedbaht edenler.
Ölende Yasin'in ne manası var.”
Kızımız Azeri şivesiyle okuduğu için bazı kelimeleri hatalı anlamışsam bağışlayınız.
Çocuktan alınacak dersler
“Çocuktan al haberi” diye biz söz var. Bir vatandaş, Kahramanmaraş depreminde çocukların duygulandıran davranışlarını derleyerek bir demet yapmış. Ben de yorum katmadan aynen paylaşıyorum:
*55 saat boyunca avucunu sıkmadan ve uyumadan muhabbet kuşunu tutan çocuktan GÜVEN'i (Bence İNANCI), *61 saat sonra göçükten çıkarılan çocuğun, “Annemin sesi kesildi. Önce ona bakın” demesinden VİCDAN'I,
*78 saat sonra ulaşılan çocuğun, “Çıkamam, çıkarsam babam sıkışır” demesinden MERHAMET'i (Başkalarını düşünmeyi),
*Enkaz altında geçen 88 saatten sonra ulaşılan çocuğun “Önce kedimi kurtarın” demesinden ADALET'İ, (Hayvan Sevgisi de olabilir),
*90 saat sonra enkazdan çıkan 5 yaşındaki çocuğa uzatılan suyu, “Daha muayene olmadım” diye içmemesinden BİLİM'İ, öğrenmeli insan.
Çocuklardan alacağımız çok dersler var.