ON OCAKÇILAR ( 2 )

 Her birimiz güzel memleketimizin değişik illerinden gelerek buradaki çocukların eğitimi için enerji harcıyorduk. Birbirimizle hem hal olup “bu işi en güzel şekilde nasıl yaparız” için kafa yoruyor, karşılaşılan problemlere birlikte çözüm üretmeye çalışıyorduk. O zamanlar yılda bir kez gelip, gelir gelmez nasıl döneceğini düşünen ilköğretim müfettişleri bize arkadaşlarımız kadar faydalı olmuyordu. Orada bulunduğum dört yıl boyunca öğretmen arkadaşlarıma yararlı olmaya ve onlardan yararlanmaya çalıştım. Hazır burada öğretmen arkadaşlarımızla yaşadığımız dostlukları hatırlamışken birlikte yaşadığımız bir  iki anımızdan bahsedelim. 
Aradan yıllar geçtiyse de unutmadığım ve asla unutmayacağım bir anıyla başlamak istiyorum.  Elbette böyle bir ortam oluşur da birlikte yaşananlar unutulur mu? Bizim burada yaşadıklarımızda öyle kolay unutulacak türden anılar değildi. 1986 yılı 24 Kasım Öğretmenler Günü Kutlamasına köy öğretmenleri ilçedeki kutlama programına davet edilmemiş, programdan haberdar edilmemişti.  Ne var ki kutlamanın içeriğinde bütün öğretmenlerin kapsadığı belirtilmişti. Biz durumu öğretmenler günü kutlamalarıyla ilgili resmi yazı elimize geçince öğrendik.  Bu durumu öğrenen biz köy öğretmenleri olarak hemen üç beş arkadaş soluğu İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünde aldık. Bu programdan neden haberdar edilmediğimizi ve bizim neden bu programa katılmadığımızı sorduk.  Buna içerlendiğimizi açıkça beyan ettik. Bizden böyle bir tepkiyi beklemeyen ilçe milli eğitim müdürümüz şaşırdı. Ne diyeceğini o da bilemedi. Sözü eveleyip geveleyip yaşanılan olumsuzluğu kaymakam beye bağladı. Köydeki öğretmenlerin programa katılmasıyla eğitimin aksayacağını söylemek istediyse de bize anlatamadı. Biz merkezdeki okullarda program nedeniyle ders yapılmadığından haberimiz olduğu için ikna olmadık. 
Hızımızı alamayıp kaymakam beyle görüşeceğimizi söyleyerek İlçe Milli Eğitim Müdürünün yanından ayrıldık. Kaymakam beyle durumu görüştük. Böyle bir özel günde köydeki öğretmenlerin programa katılımlarının sağlanmaması eksikliğinden bahsettik. Bu durumun biz köy öğretmenlerini üzdüğünü açıkça ifade ettik. Sağ olsun Kaymakam Bey bizi ilgiyle dinledi. Yaptığımız bu itirazımızı yerinde ve haklı buldu. Bu durumu en kısa zamanda telafi edeceklerini söyleyerek bizim gönlümüzü aldı.
Daha sonra ilçe milli eğitim müdürlüğünce alternatif bir öğretmenler günü kutlama programı düzenlediğini belirten bir yazı gönderildi. Katılacak öğretmenler belirlendi. 10 Ocak 1987 tarihinde yapılan kutlamaya köydeki öğretmenlerin geneli, ilçe milli eğitim personeli, kaymakam ve diğer üst düzey yöneticilerin katılımıyla çok güzel bir program düzenlendi. O geceki öğretmen evinde düzenlenen programın masrafların tamamı programa katılan köy öğretmenlerince karşılandı. Adımız orada bulunduğumuz sürece “10 Ocakçılar” diye anıldı.  Bu da hoş bir anı olarak hafızalarımızda kaldı.
Nisan sonuna kadar bizim okulun bahçesi çok güzel oluyordu. Bu güzelliğin son zamanları, havaların ısınmaya başladığı bir gün bizim okulda toplanacaktık. Oldukça güzel bir Pazar günüydü.  Okul bahçesinde yemyeşil otların arasında rengârenk çiçekler içinde oturup sohbete başladık. Yedi veya sekiz kişilik öğretmen grubuyduk. Ben ev sahibi olmam sebebiyle yemek hazırlıklarına başlamıştım. O zamanın şartlarında menümüz çorba, pilav, salata ve kuru fasulyeden ibaret olacaktı. 
   DEVAMI HAFTAYA