Her çocuk öldüğünde
Biraz daha üşürüm.
Bir titremedir başlar içimde
Buz tutar yüreğimin engin denizleri
Buzlar üstünde hayatla dövüşürüm
Kim silebilir ruhumda açılan izleri?
Her çocuk öldüğünde
Bir kanadı daha kırılır
Gözlerimdeki mavi kelebeğin.
Kokusu duyulmaz olur türlü çiçeğin
Siyah beyaz bir tabloya dönüşür bahar
Duvardan düşer, parçalanır.
Her çocuk öldüğünde
Bir kurşun daha saplanır yaşama sevincime.
Parçalanmış ümitler istasyonunda
Boşuna beklerim lavanta kokulu rüzgarı
Yollar bir ok gibi saplanır içime
Buz tutar gülüşlerim, erimez yüreğimin karı.
Her çocuk öldüğünde
Bir dünya daha yıkılır üstüme
Bir yıldız daha kaybolur sonsuzlukta
Bir kişilik daha gecikir sabahlar
Açmadan boyun büker tomurcuk
Bülbülün içini yakar eyvah`lar.
Her çocuk öldüğünde
Sükut-u hayata uğrar yaşamak
Çalkalanır gökyüzü, boşanır sağanak sağanak
Bir annenin yüreğine demir atar
Rotasını kaybeden her yağmur damlası
Dalgalar durmadan döver kalbimi
Dağıtır tebessümlerimi bu met cezir
Tuzlu sular yakar hayallerimi.
Her çocuk öldüğünde
Sükut-u hayata uğrar yaşamak