Vedanın zorluğu
Bu tür yazılar benim için hep zor olmuştur.
Neden mi bahsediyorum?
Ondokuz yıldan beri köşe yazıları yazdığım, haberler yaptığım, ikinci ailem gibi hissettiğim Terme Bilgi Gazetesi'nin yayın hayatına son verecek olmasından dolayı veda yazısı yazmaktan…
Muhtemelen diğer yazar arkadaşlarım da duygularını dile getirirken benzer ifadeler kullanacaklardır. Ben yine de düşüncelerimi kâğıda dökmek istiyorum. Bu, belki de bir gazetede yazacağım son yazı olacaktır.
Terme Bilgi Gazetesi 20 Kasım 2002 tarihinde Fenk Mahallesi Fiskobirlik Caddesi'nde yayın hayatına başladı. Kurucusu, girişimci insan rahmetli Eyüp Şentürk'tür. Onun ani vefatından sonra eşi Dilek Hanım gazeteyi yaşatmaya devam etti. Bir zaman geldi, rahatsızlığı sebebiyle o da gazeteyi devretmek zorunda kaldı. Ondan sonra işler aynı minval üzere devam etmedi.
Ben, rahmetli Eyüp Şentürk'ün daveti ile gazeteye adım attım. “Ahlâk Bekçisi” başlıklı ilk yazım 03.05.2006 tarihinde yayınlandı. Bir hafta sonra 1 yıl tamamlanacak. Başlarken, “Elim değdikçe ara sıra yazarım” demiştim. Köşemin adını da bu yüzden “Ara Sıra” olarak belirlemiştim. Ancak seyahatte olduğum birkaç hafta hariç, yazılarıma ara veremedim. Baktım ki ara veremiyorum, köşemin adını “Bakış Açısı” olarak değiştirdim. O günden buyana, tekrar olmamak üzere 868 yazı yazmışım.
Diğer köşe yazarı arkadaşlar da dahil olmak üzere hiçbir karşılık beklemeden her hafta yazdık. Ben ayrıca; çoğunluğu gezi, okul faaliyetleri ve spor olmak üzere 227 haber de yaptım.
Yazarken karşılık beklemedik ama ben şahsen karşılığını aldım diye düşünüyorum. İlk kitabım “Bakış Açısı”nı, gazetedeki birikimimle yayınladım. Sonra devamı geldi ve sayı 7'ye ulaştı. Sekizincisi de baskıya hazır.
Biz bir aile gibiydik. Bu aile ile çok güzel ve anlamlı hatıralarımız var. Birlikte geziler yaptık. Bir Vezirköprü Kanyon Gezisi var ki, sanırım hiç birimizin hafızasından silinmez.
Bazen kahvaltılarla, çay sohbetleriyle ve kültürel faaliyetlerle bir araya geldik. Gazetenin fahri elemanı olarak resmi ve gayrı resmi pek çok ortamda bulunduk. Bir bakıma sosyalleştik. Bu vesile ile yeni arkadaşlar edindik, arkadaşlıklar kurduk. Kısacası birlikte çok güzel günlerimiz oldu.
Gazetenin yazar kadrosu, yine karşılık beklemeden gönülden gelerek dört ayda bir olmak üzere ve pandemiye kadar 13 sayı yayınlanan “Bilgi Pınarı Dergisi”ni çıkarmıştır.
Her şeyin bir ömrü vardır demişler. Terme Bilgi Gazetesi'nin ömrü de bu kadarmış. TBG, kendi ömrünü yaşarken aynı zamanda bizim hayatımızın da bir parçası oluyordu. Kendim için söylüyorum; hayatımın 19 yılında Terme Bilgi Gazetesi de var.
Bundan sonra artık arkadaşlarımıza veya bir tanıdığa, “Gazetede buluşalım” diyemeyeceğiz. Haberini yaptığımız kişi veya kurumlara, “Haberiniz şu gün yayınlanacak” da diyemeyeceğiz!
Son zamanlarda gazete kapanmanın işaretlerini veriyordu. Yazı işleri müdürü Nazan Şentepe İşler, “Gazete yirmi gün sonra kapanabilir” dediğinde içim cızz etmişti. (12.02.2025). Yıllarını bu gazeteye veren Belma Aykül Yıldız, mecburi bir ayrılığa uğramıştı. Yazı İşleri Müdürü, editörü, sekreteri, kısacası son zamanlarda gazetenin her şeyi Nazan Şentepe İşler'in gayretleri gazetenin devamına yetmedi. Tabii başka sebepler de var.
Gazete kapansa da fikirler devam edecek, doğrular anlatılacaktır.
Öncelikle gazetede yazmama vesile olan Eyüp Şentürk'e Allah'tan rahmet diliyorum. Bir ailenin üyeleri gibi düşündüğüm, başta Dilek Hanım olmak üzere bize göstermiş oldukları yakın ilgi ve güler yüzden dolayı gazete çalışanlarına ve yazar arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. Hakkım varsa ben helâl ediyorum.
Söylenecek ve yazılacak daha çok şey var. Ancak bize ayrılan yer bu kadar. Eksikler ve adını anamadıklarımız varsa affola.
Herkese bundan sonraki hayatında sağlık ve afiyetler diliyorum.
