Çoktandır buralarda görünmüyorsun
Hayallerimde yoksun geceleri
Ellerimi uzatıyorum, tutamıyorsun
Vuslat böyle miydi önceleri?
Sensiz geçer mi hayat bu şehirde?
Her gün yüzünü görmeden
Çare bulunur mu bu derde?
Kavuşur muyuz ölmeden?
Gülleri sevmiyorum artık!
Bu kır çiçeğinde senin kokun var.
Bu dağ başında esen rüzgar,
Senin saçların kadar dağınık.
Gökyüzünden bütün yıldızlar kaymış,
Karanlık kâbus gibi çökmüş üstüme.
“Güneş” diyorlar bir ışık varmış
Başka güneş tanımadım senin üstüne.
Sende bıraktım mavi düşlerimi
Şimdi gözlerimde hüzün saklı.
Ne yapsam geri getiremem gülüşlerimi
Yüzüm her zamankinden daha ağlamaklı.
İlkbahar gelip geçmiyor penceremden,
Ağaçlarda hep kar çiçekleri.
Göçmen kuşlar dönmedi seferden
Uçup gittiler, belli dönmeyecekleri.
Yanımdasın, neden yoksun?
Kalbimde, kalbimin tâ içinde!
İçimi sürekli kanatan zehirli oksun
Ben sendeyim, sen dünyanın öbür ucunda;
Yanımdasın, neden yoksun?