Büyür gider biz nasıl büyüdük demeyin lütfen. Evet büyüdük ama herkes şöyle bir dönüp kendine eleştirisel bakabilmeli. Bir kısmımız çocukluğumuzdan kalan travmaları hayatında hep taşıyor. Bir kısmımız kendini tedavi etmeye çalışıyor. Bir kısmımız psikolojik destek alıyor. Bir de kaybolan hayatlar var. Ya TV de gördüklerimiz istismar,cinayet,cinnet, kim kaybolan bir hayatın içinde yer almak ister ki, bir sürü bilimsel araştırmalar yapılıyor.
Bu araştırmaların gösterdiği tek şey kendini gerçekleştirebilmiş,içsel huzurunu yakalamış,farklı fikirlere saygı duyabilen çocuklar yetiştirmek. Kimse bizden dünyayı yeniden keşfetmemizi istemiyor. Herkesin doktor,mühendis avukat olmasına da gerek yok. Çocuğunuzun mizacını iyi tanıyarak. Çocuğunuzla güvene dayalı bir bağ kurarak
Mükemmel değil,olduğu kadarı ile yetinerek. Çocuğunuzu başka çocuklar ile kıyaslamayarak, mutlu, Duyarlı, Vicdanlı çocuklar yetiştirebiliriz.
Bizle kimse ilgilenmedi büyümedik mi sanki diyenlere de şunu söylemek isterim, “Bana nasıl davranılsaydı mutlu çocuk olurdum ya da mutlu çocukluk geçirebilirdim” Bence hepimiz kendimize bu soruyu soralım ve çocuklarımıza ona göre davranalım.