Yavrum, meyve bırakmadın ağaçlarda,
Yaprak bırakmadın asmalarda,
Gitmediğim gurbet, kalmadı basmadığım toprak!
Bazen usta oldum bazen çırak,
Zahmeti ben çektim size çektirmedim yavrularım!
Gençliğimi feda eyledim evlat uğruna,
Evlat dönüp bakar mı acaba ardına?
Gider, yarini takıp koluna;
Ne ana gelir aklına ne baba!
Yavrum; siz olmasaydınız,
gözlerim dünyayı görmezdi.
Siz olmasaydınız, yuvama bayram gelmezdi.
Siz olmasaydınız yüreğim sevgiyi tanımazdı
Siz benim damarımda kanım, ruhumda canımsınız
Yavrum; bedenim iflas etti
Gel desen de gelemem ki!
Gözlerimin nuru söndü gör desen de göremem ki!
Akıl baştan gitti, bil desen de bilemem ki!
Dillerim kekeliyor ismini diyemem ki!
Bir kalbim kaldı sunuyor
sevgisini son damlasına kadar.
Sizi çok seviyorum yavrularım!
Yavrularım geliyor uzak yollardan;
Kimi havadan kimi karadan.
Kurban olayım izi yaradan!
Hayır dualar alıyor anadan babadan.
Sen onlardan razı ol büyük yaradan!
Uzak yollardan koşup geliyorlar.
Dağları aşıp geliyorlar.
Bir kuş gibi ananın babanın kucağına konuyorlar.
Sevindiriyor, gözlerini güldürüyorlar.
Sağlığınız hiç eksilmesin,
kimseye muhtaç olmayın evlatlarım!
Sevgili yavrularım, işte biricik anneniz!
Hepiniz ak, helal sütünü emdiniz.
Bazen ağladınız bazen güldünüz.
Gündüzleri oynayıp geceleri güldünüz.
Hepiniz büyüyüp birer birey oldunuz.
Ayrı ayrı illerde mekan kurdunuz.
Emdiğiniz sütünüz kurudu ama
Günden güne yeşeren annenizin sevgisi kaldı.
Kalbinde sevgisi, yüreğinde yankısı,
Gözü yaşlı bakan gözlerindeki hasreti,
Günden güne azalıp biten feri,
Gelin bir an önce, kalmadı dayanacak gücü!